به گزارش مشرق، در طول ادوار مختلفی که بازی‌های المپیک برگزار شده اتفاقات زیادی رخ داده که این بازی‌ها را دستخوش تغییر کرده است. تحریم و بایکوت کردن بازی‌های المپیک یکی از مواردی است که بارها از سوی ورزشکاران و کشورها رخ داده است.

کاروان ورزشی ایران نیز یکی از کشورهایی است المپیک مسکو در سال 1980 را تحریم کرد و در این بازی‌ها حضور داشت. در این بازی‌ها 62 کشور المپیک را تحریم کردند.

در زیر نمونه‌هایی از المپیک‌های تحریم شده را می‌خوانید:

1908: رسم در مراسم افتتاحیه به این صورت است که ورزشکاران برتر و شاخص در زمان حمل پرچم با خم کردن زانو ادای احترام می‌کردند. در المپیک 1908 لندن، رالف رز پرچمدار آمریکا در زمان پادشاهی ادوارد هشتم از ادای احترام با پرچم این کشور خودداری کرد. وی در این باره گفته بود برای هیچ پادشاه زمینی زانو نمی‌زند. بعد از این اتفاق در هیچ مراسم افتتاحیه‌ای ورزشکاران با پرچم ادای احترام نکردند و زانو نزدند.

در این دوره همچنین ایرلند بازی‌های المپیک لندن را به خاطر استقلال از بریتانیا بایکوت کرد.

1936: در این دوره المپیک به میزبانی برلین برگزار شد. یکی از بازی‌های بحث‌برانگیز که به دلیل خشونت‌های هیتلر علیه یهودی‌ها، ورزشکاران این مذهب بازی‌ها را تحریم کردند.

آمریکا با وجود تماس‌هایی که برای تحریم این بازی‌ها داشت، در مسابقات شرکت کرد، اما اوج موفقیت در این بازی‌ها مربوط به اونیز دونده آمریکایی – آفریقایی است که با وجود صحبت‌های هیتلر مبنی بر نژاد برتر آلمان‌ها در جهان موفق به کسب 4 مدال طلا شد.

 

1956: براساس اعلام کمیته بین‌المللی المپیک، این بازی‌ها نخستین مسابقاتی بود که به صورت یک المپیاد مدرن تحریم شد. در این دوره با حمله جماهیر شوروی، کشورهایی مانند هلند، اسپانیا و سوئد از بازی‌های ملبورن انصراف دادند.

کشورهای عراق، مصر و لبنان نیز به خاطر حملات انگلیس و فرانسه در بازی‌ها شرکت نکردند. از طرفی چین نیز به خاطر حضور تایوان در این بازی‌ها تصمیم به انصراف گرفت.

 

1964: در بازی‌های المپیک 1964 آفریقای جنوبی از شرکت در این بازی‌ها به خاطر سیاست‌های آپارتاید منع شد. کمیته بین‌المللی المپیک به مقامات آفریقای جنوبی اعلام کرد در صورتی این کشور می‌تواند در این بازی‌ها شرکت کند که تبعیضات نژادی را کنار بگذارد. این کشور تا سال 1992 از حضور در بازی‌های المپیک و همین طور رقابت‌های بین‌المللی مانند جام جهانی فوتبال، کریکت، تنیس و راگبی محروم بود.

در طول این بازی‌ها که برای نخستین بار در یک کشور آسیایی برگزار می‌شد، اندونزی و کره شمالی از حضور در بازی‌ها خودداری کردند.

 

1968: 10 روز قبل از شروع این بازی‌ها، دانشجویان به خاطر خشونت دولت مکزیک علیه جوانان تظاهرات کردند. پلیس مکزیک در حمله به دانشجویان غیرمسلح 200 نفر آنها را کشت. هزاران نفر از دانشجویان مفقود شدند و تعداد زیادی از آنها نیز به زندان رفتند.

در همان سال، دوومیدانی‌کاران آمریکا (تامی اسمیت و جان کارلوس) در زمان اهدای مدال و روی سکو رفتن اعتراض کردند. این دو ورزشکار به خاطر تبعیض نژادی و برای حمایت از سیاه‌پوستان اعتراض کردند. اعتراض این دو ورزشکار باعث شد تا آنها مدال خود را از دست بدهند. در همین زمان بود که کریم عبدالجبار تصمیم گرفت در تیم ملی بسکتبال آمریکا بازی نکند.

1980: 62 کشور به دلیل نفوذ و مداخله شوروی در افغانستان در سال 1979 بازی‌های المپیک مسکو را تحریم کردند. تنها 80 کشور (یک سوم تعدادی که در بازی‌های 1972 حضور داشتند) در بازی‌های مسکو رقابت کردند در حالی که خیلی از ورزشکاران به خاطر عدم حضور در این بازی‌ها گریه می‌کردند و تعدادی هم با تصمیم کشورشان در این خصوص راضی بودند.

1984: 3 ماه قبل از بازی‌های المپیک لس‌آنجلس، جماهیر شوروی اعلام کرد این بازی‌ها را تحریم می‌کند و کشورهای بلوک شرق نیز باید از این کار تبعیت کنند.

رهبران ملی اعلام کردند ورزشکاران شوروی تهدید شده‌اند.